Een bezoek aan Brussel en Parijs met de XOOMlab-collega’s, je zou zeggen dat is ramptoerisme. Niets is minder waar. Een kleine twee jaar na de golf van aanslagen verkenden we twee levendige steden. In Brussel zagen we hoe de wijk Molenbeek met kleine ingrepen, door hoekpanden te herontwikkelen, wordt vernieuwd. Juist door de stedelijkheid is Molenbeek aan het verloften, wat prachtig Vlaams is voor wat wij in Nederland gentrification noemen. Ons enthousiasme over het incasseringsvermogen van Brussel werd getemperd in de Europese wijk. Het gebrek aan uitstraling van de gebouwen van de Europese Raad, de Europese Commissie en het Europese Parlement is bijna symbolisch.
Nee, dan Parijs, waar we overweldigd werden door de kwaliteit van de nieuwbouwwijken in Parijs Rive Gauche en Clichy-Batignolles. Terwijl wij hautaine Noorderlingen denken dat Frankrijk achter de wagen van de Europese motor hangt blijkt de woningbouw en de openbare ruimte in dat nieuwe Parijs van een ongekende kwaliteit. Natuurlijk zagen we appartementjes van 40 vierkante meter voor 4 ton. Met dergelijke prijzen lijkt het eenvoudig hoogwaardig te bouwen. Tegelijkertijd blijkt dat in deze nieuwbouwwijken voor 50% betaalbare woningen worden gerealiseerd. Parijs heeft daarmee het aandeel sociale woningbouw de afgelopen jaren kunnen opkrikken van 13% naar 20%. Hoe verhoudt zich dat tot Amsterdam waar ach en wee wordt geroepen omdat over een aantal jaar misschien nog maar de helft van de woningen onder de sociale huurgrens zit? Helaas was de drie uur reistijd met de Thalys terug naar Amsterdam te kort om de discussies over Brussel, Parijs en Amsterdam te beslechten. Het levert weer voldoende gespreksstof onder de XOOMlab-collega’s die naar goed vrij Europees gebruik toch al niet om een mening verlegen zitten.